Dag Herman

Dag (be)leeftijdgenoot

Waarschijnlijk frons je nu al je erudiete wenkbrauwen maar sta me toe mij nader te verklaren. Momenteel ben ik zesenzestig jaar oud. Snel speurwerk leverde me op dat jij op het einde van de Tweede Wereldoorlog ook zesenzestig jaar op de teller had staan. Ziedaar ons oorlogsverbond. “Nous sommes en guerre” oreerde president Macron immers plechtstatig. Het wordt hopelijk het einde van een vreselijke periode en het begin van helend herstel.

Terwijl ik dit tik, voltrekt zich in deze geglobaliseerde maatschappij een achterbaks drama.

Volgens de bevoegde wetenschappers hebben we het pandemonium stilaan onder controle en wijzen alle curves, paradigma’s en statistische voorafnames op een marsrichting naar de exit. Met een dynamiek die ons uit dit doolhof van twijfel, ontreddering en neerslachtigheid moet halen.

En toch durf ik niet te klagen. Mijn ophokbiotoop bevindt zich in hartje Antwerpen, alle levensnoodzakelijke winkels binnen handbereik. Vandaag opent CronopiO, een delicatessen-boekenwinkel. Onder het Sint-Lievenscollege waar mijn vrouw en ik quasi veertig jaar hebben lesgegeven. Benieuwd of ik nog mag grasduinen in de klaarliggende boeken, er eens mag aan snuffelen en het lettertype beroeren, als een vlijtige braillelezer.

Lang geleden, toen ik met mijn moeder op stap ging, kreeg ik regelmatig een reprimande of zelfs een onverwacht snelle klets tegen mijn kinderwang. Ik reageerde opstandig en vroeg haar wanneer de mensen dan wel voor mij aan de kant zouden gaan. “Ach manneke”, voorspelde ze mij, “als ze respect zullen hebben, gebeurt dat allemaal ineens”.

Welnu, beste Herman, het overkomt me dagelijks. Sommigen duwen hun ukjes zelfs de straat op, weg van de stoeprand en wringen zichzelf verstijfd tegen de gevel van Fondatie Terninck als waren ze levende fresco’s van Banksy.

Is achteruitdeinzende besmettingsangst dan hetzelfde als schroomvol betoonde eerbied?

Driehonderd meter hier vandaan bevindt zich het instituut te uwer ere. Studio Herman Teirlinck. Veel kunstenaars hebben daar hun wankel evenwicht gevonden en leveren ook in deze verwarrende tijden bevrijdende bijdragen. Zij zullen het ontluisterend bevel ‘Blijf in uw kot’ moeten omzetten in rustgevende, therapeutische en herrijzende creativiteit.

Door de balkonades, het wuifbezoek en de opritbabbels hebben we de moed erin kunnen houden. Onze eenentwintigjarige inwonende kleindochter heeft samen met mijn vrouw, haar oma, culinaire vaardigheden opgedaan en intergenerationele babbeltechnieken ontwikkeld. Stravagewijs loopt ze haar kilometertjes bij valavond terwijl ze strijdend met zichzelf de kopzorgen van zich afschudt.

2020 geeft opgeteld een quarantaine, meldde een grapjas online. Laten we hopen dat de lucht nadien gezuiverd is en dat we diep nieuwe levensvreugde kunnen inademen. Toch een lieve knuffel!

Johan De Peuter