Beste Herman,
Hoeveel symboliek huist er in het annuleren van het spektakel “Carmina Burana” dat voorzien was voor vrijdag 13 maart in Gent? Hoeveel symboliek huist er in “Dat feestje gaat niet door!” als onze vriendinnenafspraak op de vooravond van de lockdown in het water valt? Hoeveel symboliek huist er in de nieuwe “Blijf in uw kot!”-ideologie? Ik beklaag ze – en met mij zovelen -, de wonden die Covid-19 sloeg!
Acht weken al zijn wij verbannen naar dit sociale isolement in onze gouden kooi. Geen kroost die nog naar school moet; geen ouder die nog op kantoor werkt. We hebben noodgedwongen onze thuisbubbel naar bestwil georganiseerd. Ik kreeg het bureau vooraan toegewezen. Bofkont! Een schreeuwerige poster van E. Munch houdt mijn tele-werk-reilen-en-zeilen in het oog. Maar bovenal beste Herman, heb ik zicht op het voortuintje, de brievenbus en de straat.
Het is stil op straat. De avond is gevallen. Een enkele wandelaar stapt huiswaarts. Iets verderop hoor ik het geluid van een opengaande garagepoort en twee babbelende fietsers die thuiskomen. In de meeste huiskamers brandt er zwak licht. Door de ramen zie ik vaag televisiebeelden. Kijken ze naar het nieuws? Naar een weergave van de dagelijkse cijfers? Luisteren ze naar de analyse? Of zappen ze even weg om straks al dan niet naar de aangekondigde persconferentie te kijken? Ach, die laatste laat nog wel even op zich wachten.
Ik mijmer omwille van onze gemiste Carmina Burana. Carl Orff zocht zijn inspiratie in het Duitse Beieren. Zo ver hoef ik echter niet te gaan – mág ik nu niet gaan. Want kijk: de aangename lente, de zon die alles verwarmt “Omnia Sol temperat” speelt zicht dagelijks af in ons voortuintje. Eerst bloeiden er wat tulpen, maar straks “als de zon danst in de wei”, dan zal hier de lavendel paars kleuren. Dan zullen koren vol zoemende bijen rondvliegen van plantje naar plantje, van bloem naar bloem.
Overdag is het wel iets drukker op straat. Alhoewel er hier ook geen file is hé. Dit is Brussel niet. De meeste auto’s staan netjes voor de deuren geparkeerd. Als er op-en-af gerij is, dan komt dat vooral door de vele koerierdiensten. We shoppen met z’n allen online. De bestelwagens rijden-stoppen-rijden én droppen kartonnen pakjes voor voordeuren. Een week later – als IVAGO het papierafval komt ophalen – staat er beduidend meer karton buiten.
Maar online shoppen is niet altijd even efficiënt. Ook wij werden er op een bepaald moment toe verplicht. Drie studenten aan de ‘pre-teaching’ én de zwarte inkt die bijna op is… dan maar beter een reserve in huis. “Koop lokaal” scandeerden de Belgische bedrijven. “Doen we!” dachten we. Maar helaas, het mocht niet zijn. Het Belgisch bedrijf kocht de cartridges in Frankrijk en die raakten blijkbaar de grens niet over. Gezeur en gemopper, een online formulier, een e-mail, de klantendienst… maar geen bestelwagen die voor onze deur stopte.
Of toch wel! Plots – net voor het middaguur – belde de lokale bloemist aan. Met een brede glimlach zei hij vragend mijn naam en adres. Ik viel uit de lucht. We hadden niets besteld en verwachtten niets. “Op het kaartje staat de afzender” zei hij met een nog bredere glimlach. Natuurlijk vond ik het kaartje niet onmiddellijk. De verrassing was des te groter.
Aan het begin van de lockdown speelden er meer kinderen buiten. Wandelende gezinnen gingen op berenjacht. Ja, ook bij ons kan je beertjes tellen. Drie zelfs: ééntje met een T-shirt van de scouts, een oude slaapknuffel van een tiener die daar nu niet meer aan herinnerd wil worden en een beertje met een commerciële afkomst. Het is best grappig als er tijdens een videomeeting plots twee enthousiaste kinderhandjes op het raam plakken terwijl een mama nog vlug roept ‘geen handjes op het venster’. Ach niets ergs mevrouw, die vensters worden wel gewassen.
Mijn zoon roept “of ik nog lang werk heb of ben je misschien in slaap gevallen”. Ik ga dit venster dicht doen, de gordijnen sluiten en deze brief afronden. Morgen is een nieuwe dag!
En… er is licht aan het eind van de tunnel. We kregen immers bericht dat Carmina Burana zal doorgaan op dinsdag 24 november. O Fortuna, dan zullen we zingen, springen, dansen, feesten en weer doorgaan. Dan gaan we ons laten betoveren door muziek, zang, dans en licht. Dan mag die magie overheersen.
In november plan ik alvast “me-time” – samen met Els – om diep in te ademen, overvloedig te hydrateren en elk haartje op onze huid te laten tintelen van een herwonnen vrijheid. “Te opgewekt”, aldus mijn dochter. “Perspectief”, aldus mijn wederhelft. “Perceptie”, aldus de zonen. Och wat doet het ertoe?
Vandaag, morgen en overmorgen plukken we elke dag zoals die komt. Voor volgende week is er een nieuwe stap in de exit-fase gepland. We kijken er naar uit.
Beste Herman, laat eens iets van je horen. Een goeie ouwe getrouwe brief is in deze tijden zeker welkom. Maar ook een telefoontje, een mailtje, Messenger of face-timen kan. Laat me weten wanneer je tijd hebt voor een lange babbel en dan plannen we die in. Met de deur in huis vallen kan je nu even niet; maar een goedgeluimd Whatsapp-berichtje brengt de zon in huis en een glimlach bij de ontvanger. Beloofd? Zorg goed voor jezelf en je familie! Hou je gezond!
Groetjes,
Katrien