Laat je besmetten

Nooit eerder kwamen zo veel mensen bij me binnenkijken in huis, dan tijdens deze coronadagen. Nooit eerder vond ik zo veel wederzijdse erkenning bij bekenden en onbekenden, dichtbij of aan de andere kant van de wereldbol.

Onze bubbel in lijfelijke nabijheid is schromelijk ingeperkt, het samenzijn met vrienden is verengd tot een niet al te flatterend tweedimensionaal schermbeeld en we klappen en zwaaien met voorheen onbekende buren. We klappen en zwaaien nu wel samen maar benaderen elkaar met achterdocht.
Hoepelrokken, sumopakken, uitgestoken sabels: verbeelding moet me helpen om een gezonde afstand te bewaren. Eén moment van onbedachtzaamheid kan fataal zijn. Buiten loert achter elke hoek, in elke kuch of beweging een potentieel gevaar voor de andere of voor mezelf. Na ieder winkelbezoek lijkt het of een kriebelbeest zich op mijn neus, wang of lip heeft vastgezet. Het jeukt, wil gevoeld worden, het zegt “Ik ben er toch in geslaagd…”.  Te veel fantasie? Zot in de kop? Of ben ik te gevoelig sinds mijn olifantenvel afgebladderd is? Enfin, eenmaal thuis, handen en gezicht gewassen, stopt de kriebel en keert de rust terug.

Maar rust is geen eenzaamheid. Want, wie had het durven denken? Het is de digitale wereld die soelaas brengt dezer dagen. Daarmee bedoel ik niet de nieuwsberichten, sociale media of series die ons leven binnendringen. Maar echte interactie via verdiepende gesprekken, het delen van verhalen, van hoop en verandering. Verbindingen ontstaan – onder begeleiding van een competente gastheer of -vrouw – in een gesprek van niet langer dan een uur, maar blijven nazinderen in de eentonigheid der dagen.
Plots kijken een grootmoeder uit Texas, een bebaarde man uit India en een jonge vrouw uit Chili via het scherm door mijn raam naar buiten en zien ze mijn straat in Borgerhout. Plots appt een Kenyaanse man me over zijn mangrove boomplantactie in Mombasa en vinden we connecties met initiatieven in mijn buurt. Zoals zij bij mij binnenkomen, mijn rozen of schilderijen op de achtergrond van het gesprek zien, zo mag ik ook bij hen op bezoek. Vanop een terras zie ik een stukje van Berlijn, vanuit een ander venster heb ik zicht op Buenos Aires.

Ook mijn kinderen vinden troost via online verbindingen.
Al beeldbellend organiseert mijn dochter een slaapfeestje. Ik moet opletten bij het omkleden in de badkamer, dat ik toevallig niet één van haar vriendinnen digitaal tegen het lijf loop.
Al gamend ontmoet mijn zoon een Brits meisje, via TikTok en Snapchat wordt hun communicatie persoonlijker en intenser. Kan je verliefd worden op iemand die je nooit hebt ontmoet?
Ja, we missen het samenzijn, ja we zijn bezorgd om elkaars gezondheid. Maar ook zijn we dankbaar voor ons huis en stadstuintje. We beseffen nu beter wat helend is en wat ons schaadt.

Kijk nog eens goed: zie je dat beeld van die stippen of bubbels waar een virus zich in sneltempo kan verspreiden zodra er meer onderling contact ontstaat? Datzelfde effect geldt voor elke andere besmettelijke aandoening: angst of hoop, onverdraagzaamheid of empathie. Kies met wie je je omringt en laat je besmetten.