Beste Meester,
Zo werd je benoemd bij ons aan huis.
Als kind heb ik vele uren op je schoot gezeten aan je raam in Beersel, welke sprookjes je me toen vertelde weet ik niet meer.
Maar de resonantie van je stem weerklonk nog in mijn geest toen we bij de sluiting van je huis uitgenodigd werden om zaken van onze familie op te halen.
Je handgeschreven zelfportret dat je aan mijn ouders in een bestek van twintig bladzijden opgedragen hebt, waarbij vooral de volgende woorden mij ontroeren: “Ik geef je hier het meest intieme van mezelf Adhi en Simonne omdat ik van jullie ben gaan houden als van mijn eigen bloed”.
Nu ik reeds enkele maanden door mijn eigen raam kijk ben ik de honderden brieven aan het lezen die mijn ouders aan elkaar schreven in hun jeugd.
Ik vermoed dat deze brief in 1934 geschreven is. Papa was toen drieëntwintig jaar en een actief beeldhouwer.
Ik vermoed dat de school waarvan sprake is, de start geweest is van “Ter Kameren”, waar Mama na haar huwelijk ook les is gaan volgen bij Elizabeth De Saedeleer.
Gerda Goeters.
Aan mijn MONNIE
Het is 5 ½ uur in den woensdagavond.
Ik heb mijn stoofken goed doen gloeien en lampen bijgeplaatst op mijn atelier.
Reeds 2 dagen hebben ze hier hard gewerkt om het geraamte voor het beeld te plaatsen, vandaag is het af,en zit ik hier heel alleen ten profijte bij men vuurken.
Het zal zeker tien uur worden en dan ga ik naar bed.
Op dit ogenblik ben ik overgelukkig om een zeker iets dat mijn leven gekruist heeft en leid naar een wereld van groote beloften.
Monnie luistert goed deelt gerust mee in de vreugde die uw jongen niet uiterlijk, maar zo heel diep hier van binnen voelt nu gij, als mijn vrouwken hebt het eerste recht bewust te worden wat er in mijn jonge ziel aan ’t broeien is gegaan.
Hier volgt den uitleg:
In plaats van woensdag ben ik maandag namiddag naar Antwerpen vertrokken, naar de les van Teirlinck van 5 tot 6 uur.
Na de les riep Teirlinck me bij hem en vroeg of ik tijd over had om met hem mee naar de statie op te wandelen.
Gij kunt denken dat ik seffens bereid was om hem te volgen.
En daar heeft die kerel van wie ik zoveel houdt om zijn diepe kunst, gevraagd of ik bij hem wilde komen naar Brussel 2 maal per week op het instituut des arts décoratifs.
Zoal ge weet heeft hij daar een school gevormd.
Maar ik dacht vroeger dat hij heel veel leerlingen zou hebben en daarom wou ik geen inlichtingen nemen om die cursus te gaan volgen.
Maar nu heeft Teirlinck me wat anders gezegd.
Hij wil maar 3 of hoogstens 4 leerlingen die hij als zijn beste vrienden wil beschouwen en opleiden naar zijn geest van kunstgevoel en daarom zegde hij me wil ik er maar 3.
2 heeft hij er reeds :1 waal en 1 Russische juffrouw, en nu sprak hij mij aan om zijn derde leerling te worden als Vlaming.
De zoo genaamde school van Teirlinck Monne wordt niet ondersteund van den staat maar hij heeft door zijn persoonlijken invloed aan het hof, van den koning jaarlijks 10.000 fr en van graaf de Broqueville en andere hooge personaliteiten geld gekregen om zoo een paar leerlingen te vormen.
Het ogenblik is zeer gunstig zegde me Teirlinck want we gaan vertooningen geven aan het hof van den koning en voor 35 een teaterken krijgen in de wereldtentoonstelling en hij was zoo idealistisch gestemd dat hij zelfs sprak als we succes hebben gaan we een tournee door Europa maken.
Het is een heel nieuw programma dat internationaal moet bekend worden zegde hij me.
En nu mijn vrouwken u kunt wel denken dat ik seffens aannam.
Hij heeft me nu gevraagd om dinsdag om 2 uur eens naar Brussel te komen om verder over alles te spreken.
En daaruit Monne kunt ge het besluit trekken dat het een buitengewoon kansje is als privaat leerling van Teirlinck opgeleid te worden, en dat in Brussel waar ge door dit feit dat Teirlinck privaat raadsheer is van de koning en machtige steun in hem kan vinden om uw loopbaan in de kunst te maken.
Nu Monneken hier zijn vele omhelzingen ingesloten, morgen rijden we naar Temsche om klei en zondag om 2 uur moogt ge me verwachten aan de statie indien ik er niet ben kom ik misschien met Juul zijn auto mee.
Nu dag Monnie, nu weet ge alles en ben ik tevreden.
Maar geen nieuws van vader?
Uwen Adhi