Iets voorbij
de blauwe regen
in de schaduw
van de molensteen
het voederplankje
voor de merels
voor kerst getimmerd
door mijn pa
vanuit de keuken het venster
kijk ik
net als ooit mijn moeder
naar de vogels
als het even druk is
in het hoofd.
Ze staat dan naast me
zegt niet veel
kijken samen
naar de merels
en een koolmees
af en toe.