Een warme zomerzon, weerspiegelingen in het water, een vredig uitzicht 
Er lijkt niets aan de hand te zijn, een gewone zomerdag 

Maar de straat is leeg, haast verlaten, waar is iedereen? 

Een plaats waar normaal zoveel gezellige drukte en leven is 
Buren die babbelen, lachende kinderen met hun liefdevolle ouders 

Wandelaars, wielrenners en kajakkers die voorbij komen
Het geluid van rijdende auto’s op de achtergrond 

Ik kijk naar buiten, bewonder de schoonheid van de natuur 
De wind die door de bladeren van de bomen waait 
Het rustig kabbelende water, watervogels die kopje onder duiken 

Maar verder zie ik niets 

Waar zijn die ruzie makende buren, die blaffende honden 
Die wenende kinderen met hun strenge maar rechtvaardige ouders 
Het getoeter van de auto’s, de dagelijkse chaotische drukte 

De drukte dat aangeeft dat alles zijn gewone gang gaat 
De drukte dat de tijd van de dag lijkt te overstijgen 
De wereld dat op een hoog tempo verder raast 

Leegte 
Maar geen leeg gevoel 

Dromen die er nog steeds zijn 
Toekomstplannen die verwezenlijkt willen worden 

Mijn blik glijdt af naar het verbodsbord 
Verboden richting voor iedereen 

Dezelfde regels die gelden voor iedere persoon 
Ongeacht leeftijd, geslacht of ras 
Verboden om die weg in te slaan 

Verboden om het leven zijn gewone gang te laten gaan 

Voldoende afstand van anderen aanhouden 
Beperkte contacten aangaan 
Nood om zuurstof volledig te kunnen inademen 

Een andere betekenis aan ‘mens zijn’ 
Als vreemden, met het gezicht half bedekt, elkaar passeren 
Amper nieuwe contacten kunnen leggen 

Mijn blik glijdt af naar het gebodsbord 
Eénrichtingsverkeer 
Iedereen wordt dezelfde richting uitgestuurd 

Het individu, de eigen dromen nastreven 
De kwaliteiten in de verf zetten, de creativiteit uiten
Dat alles is weg 

Geen andere weg kunnen inslaan 
Afwachtend naar beslissingen van hogerhand 
Die bepalen wat kan en wat niet

Beperkingen die opgelegd worden 
Financiële maar vooral humane gevolgen 
Het leven van geliefden en vreemden beschermen 

Begrip versus onbegrip uit de omgeving 
Moed versus wanhoop 
Ieder klein aandeel dat telt 

Een onzichtbare vijand dat op de loer ligt
Is dit beeld uit mijn venster een nieuw toekomstbeeld? 
Een toekomst waarin dromen noodgedwongen veranderen

Angst dat me overvalt 
Dat deze onzichtbare kracht en zijn gevolgen 
Alles wat vertrouwd is zal veranderen 

Ik zet een stap naar achter 
En kijk nog eens naar het totaalbeeld 
De rustige natuur waaruit niets veranderd lijkt te zijn 

Als dit uitzicht zo vredig is 
Kan het toch niet anders 
Dat de toekomst ook zo zal zijn 

Met een hoopvolle blik 
Trek ik de gordijnen toe 
En kijk al uit naar de dag van morgen 

Neergeschreven aan de vaart te Mechelen 
Augustus 2020