Dat wil ik nu niet meer. Al lang niet meer. Iedereen die dit nog wenst mag in de linkerrij gaan staan. Iedereen met reële verwachtingen: Volg mij! Maar wees gewaarschuwd: ik beloof niets, zelfs niet dat het gaat tegenvallen, al zal het dat wel. Ik geloof niets,...
Om op de beste manier naar mezelf te kijken sluit ik vaak mijn ogen. Niet dat het mij aan moed ontbreekt om naar de werkelijkheid te kijken, naar de feitelijke wereld met zijn rare kostuum. Eerder in een bui van nederigheid. De ogen sluiten is een vorm van klein...
Uit mijn raam zie ik de oude pomp. Destijds verstandig naast de deur geplaatst door de boeren zodat ze gemakkelijk water bij de hand hadden. De koeien- en varkensstal was gewoon in huis en die beesten hadden veel drinken nodig. Pompen is nu zinloos. Bij de restauratie...
Dag Herman Het is acht uur. Radio 1 haalt mij uit een diepe slaap. Het is stil. Dat is het elke ochtend rond dit uur. Alleen de vroege vogels storen er zich niet aan. Vliegensvlug brengen ze spinnen en rupsen naar hun onophoudelijk piepende jongen. Jonge...
Uitzicht op een weids landschap. Met verre velden als het kan, en oude bomen. Ik hoef het niet te bezitten, maar ik wil er graag naar kunnen kijken. Wat open ruimte en uitzicht op een wijde hemel is ook al heel wat, in de stad. Om grenzen te verleggen. Voor even...
Recent Comments