Utrecht, 15 juni 2020 Geachte Herman Teirlinck, Als ik door de vensters keek, gingen mijn gedachten altijd eerst over het weer, dat zo ultiem prachtig was dat de regendagen opvallend waren. Ook vandaag schijnt de zon weer volop en heb ik prachtig uitzicht op de tuin....
Liefste buurmannen, Het is zeven uur vierentwintig. Ook vandaag wandelt zij voorbij, stipt om zeven uur vierentwintig. Zien jullie haar ook? Gehaast en kordaat, elke dag dat beetje te laat. Zij kijkt rond en Ik kijk na. Zij loopt door en Ik sta stil. Ik sta stil,...
Dag Herman U bent een Grote Mijnheer. Neem dat maar op de letter. Ik heb u nooit gekend, dus om met u te spreken, moet ik eerst bij mijn venster geraken, moet ik op mijn bed en op mijn tenen staan – ze zijn al blauw uitgestort van bloedweerspannigheid – en me...
In een stad zegeviert de verticaliteit. Ik woon aan een pleintje met daarachter een stuk spoorweg. Hij ligt zo’n vijf meter lager dan mijn appartement. Het is de toegang tot een oud rangeerstation. De sporen, ik tel er een stuk of tien, trekken roestige horizontale...
Wat ik door het venster zie, Herman ? Het verkeerde deel van de straat! Dat klinkt misschien wat bruut. Maar daarover zo dadelijk meer. Laat me even het raam openen. Hoor je het? Stilte, vogelgezang, een paar stemmen en het geritsel van de wind in de bladeren en dan...
Recent Comments