bij mijn venster

Antwerpen, 11 mei 2020 Geachte heer Teirlinck, Bij mijn venster sta ik, zeshoog boven de Antwerpse Lange Lozanastraat, met uitzicht over de daken, en het moet zijn dat toeval niet bestaat, want daarstraks ben ik u op straat nog tegengekomen. Nu ademt ons buurtje wel...

(betekenissen en bekentenissen achter het vensterraam) A.V.Het AVE-vensterGij lettert met A V, een venster op de wereld-soort van zelfvernietiging, dichter die gaat bevenhoort gij dan abstract, het muziekspel te beleven. B.V.Het Bekende vensterGe zijt een flamingante...

                                   Kanne, 1 mei 2020 Beste Herman, Een wit dorp op de rand van...

Gedicht voor Herman Teirlinck. Waarde meester, ik heb lang nagedacht, ik wil het kort houden. U neemt in mijn leven een heel bijzondere plaats in, de juiste woorden samenbrengen voor een gepast eresaluut en u daarbij nog om een gunst durven vragen ook, dat vraagt...

Ritselen Het was een vast ritueel. ‘s Avonds. Op dat moment waarop de dag wordt verruild voor de nacht. Waarop silhouetten uit hun schuilplaatsen verschijnen. Ik ging altijd even uit het venster hangen op dat moment. Om de gebeurtenissen van de dag af te sluiten. Een...

Beste heer Teirlinck, dat ik mij nog eens tot u daar in het hiernamaals richten zou. En nog wel over hoe een onzichtbaar monstertje uit China ook hier het leven op z'n kop zet. Kon het nog zotter? Helaas wel dus. Een goede vriend vanuit mijn jonge jaren, toen ik...

Beste Herman, Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Komt u maar bij het raam staan, deel uw gedachten maar. Het is vooral moeilijk dat ik geen parallel zie tussen de gedachten en het sombere, grijze uitzicht.  Of wacht u maar, hier is het, de...

Aan Herman Teirlinck In die tijd was het dat de man het besefte. Als bij donderslag. Dat niets zin had. Dat alle dingen die hij had gedaan. Alle dagen van zijn leven. Dat al die dingen geen betekenis hadden. Dat ze leeg waren. En hij schrok behoorlijk van die...

Geachte heer Teirlinck,Toen mijn lief vertelde over de mogelijkheid om u een brief te schrijven raakte ik enigszins verward.Herman Teirlinck? Herman? Zou ze zich vergissen en Willy bedoelen? Dat moest bijna wel. Willy Teirlinck de bekende Vlaamse...

Beste Herman, Voor mij ligt het boek Gezichten/Gestalten van Jeroen Brouwers, een boek vol portretten van schrijvers. De barcode op het boek herinnert me er elke dag aan: ik ontleende het ooit in de bibliotheek. Maar omdat de bibliotheken gesloten zijn door de crisis...

Ik moet omhoogkijken om te vermijden dat ik verblind word door het zonlicht dat op de witte muur van mijn koer weerkaatst. Twee mussen zitten in de paarse sering van de buren, en vliegen dan op. Hun vlucht heeft veel weg van brandende ambitie, met korte krachtige...

Hey Herman, “Hey”, dat is hoe we mekaar tegenwoordig begroeten. En om eerlijk te zijn, Herman: een brief is ook niet meer van deze tijd. Whatsappjes, e-mails, Facebookberichten en zelfs snaps en Tik Tok video’s zijn tegenwoordig in. Ik bespaar je de details. Wie nooit...

Mijn beste,Ik zit hier op het bankje dat jij met jouw eigen handen hebt getimmerd. Zo handig als jij ben ik nooit geweest. Ik zit hier stevig en ik kan fier door het vensterraam naar buiten kijken. Het raam streeploos gelapt met een sop van water, azijn en een ui die...

Goedemorgen meneer Teirlinck, of mag ik Herman zeggen? Ik wil niet te familiair doen: u kent mij immers niet en bovendien bent u dood, wat toch een zekere vorm van formaliteit afdwingt. Ik hou het dus maar op meneer Teirlinck. Goedemorgen meneer Teirlinck.Het is nu...

17/07/2020 Beste, Het is zomer, dat betekent weer de jaarlijkse loop van tieners die op elke mogelijke plaats naar een manier zoeken om geld te verdienen. Wel, ik ben er ook zo eentje. Elke dag van 15u tot 22u sta ik voor een berg afwas in de achterzijde van een café...

Augustus 2020 Beste Herman, Ik heb wel al van jou gehoord, maar ik ken je niet. Dat maakt het mij des te gemakkelijker om jou te schrijven. Het is een bekend gegeven dat een vreemdeling soms de beste luisteraar/lezer is… zelfs als hij in andere oorden vertoeft en niet...

Twee Hoog vandaagis het de straatdie ons scheidttwee hoog turen wedoor onze venstersbij elkaar binnenin m’n dromenspannen we een koorden dansen om de beurtalsof we elkaarvoor ’t eerst beminnen Het Zomert half twee ’s nachtslanguit keuvelen zesamen apartop het...

Veel beweging is er niet achter het raam. Alleen de witte lakens die door de slaapkamervensters van de overburen hangen, vangen af en toe wat wind. Een auto die stopt is een gebeurtenis.             Een...

Luisteren naar het venster. Zo stil, alleen het glas maakt nog geluid. Is het stil of hoort hij niet meer? Kijken gaat al lang niet meer. Al doet hij zijn best, knijpt zijn ogen wat smaller, beweegt even niet. Zo wil hij zich beter concentreren. Het voorhoofd haast...

Het is niet veel, op de keper genomen. Een niet al te steile glijbaan waar meer opgeklommen dan afgegleden wordt. Een loopbrug die teleurstellend veilig wiebelt. En een houten huisje waar met veel, heel veel fantasie een toren van een te veroveren kasteel in gezien...

Lieve Herman, Ik kijk uit het raam en zie hoe een koolmeesje in het nestkastje vliegt dat er al jarenlang hangt. De verf dat er ooit door mijn kinderen is op gekwast is inmiddels bijna afgebladderd. Toen dacht ik dat ik elk jaar weer zou verlangen naar de lente om te...

Dag Herman, Het is één van de warmste meidagen in decennia. ‘Uitzonderlijke tijden’ als we de media mogen geloven. Ondertussen zoemen de vliegen hier aan mijn raam onophoudelijk. Hun immer durende harmonie wordt enkel onderbroken door het zachte ruisen van een...

Utrecht, 15 juni 2020 Geachte Herman Teirlinck, Als ik door de vensters keek, gingen mijn gedachten altijd eerst over het weer, dat zo ultiem prachtig was dat de regendagen opvallend waren. Ook vandaag schijnt de zon weer volop en heb ik prachtig uitzicht op de tuin....

Dag Herman U bent een Grote Mijnheer. Neem dat maar op de letter. Ik heb u nooit gekend, dus om met u te spreken, moet ik eerst bij mijn venster geraken, moet ik op mijn bed en op mijn tenen staan – ze zijn al blauw uitgestort van bloedweerspannigheid – en me...

Beste Herman, ik stuur je de pennenvrucht van wat ik zie en voel op de vroege ochtend van 26 april 2020. De dag trekt zich op aan de eerste zonnestralen die nog diffuus, haast twijfelachtig, de contouren van mijn blikveld tekenen. Het licht is van een onbestemde kleur...

Lieve Herman,Terwijl ik dit schrijf, zwaait de zon langzaam door de treurwilg die naast de tuin van mijn ouders woont. Ik heb het altijd een mooie boom gevonden. Een mooie, krachtige boom die er altijd geweest is...

26 juni 2020 Honderd en één dag sinds de regering onze logge alledag met kreunen en kraken tot stilstand bracht. Ramen spuwden witte lakens uit en slikten ze daarna stuk voor stuk weer in. Ik kan mij niet herinneren wanneer het schel fluitje van een buur voor het...

Dag beste Herman, Ik kijk uit het raam vanuit een ander huis dan mijn thuis. Sinds mijn twintigste is mijn woonplaats een variabele geworden. In die tijd heb ik kennis gemaakt met vele vensterzichten maar een standvastige raamrelatie is er niet uit gegroeid. Gelukkig...

RechterpaneelIk kijk oostwaarts. De zon hangt zuidelijk en buiten mijn blikveld, werpt haar egale licht op de ribbelige schors van de takken. Mensen pellen laagjes weg bij mooi weer. De esdoorn wacht geduldig op zijn zomerse jurk. De toppen van de takken zijn gladder,...

Onder het kleine raam van mijn bescheiden kamer speelt zich een stukje van het leven af. Doorheen dat venstertje, waarvan de grootte minder ter zake doet dan wat zich erin afspeelt, kijk ik uit op de achtergevels- en tuintjes van mijn buren. Een lange rij smalle...

Zeer geachte Heer Teirlinck Deze brief schrijf ik u naar aanleiding van een annonce in de krant De Standaard, die eertijds nog AVV VVK op elke voorpagina afdrukte, maar daarvan al lang is teruggekomen ten voordele van een zeker pluralisme dat u zelf altijd genegen...

Goede middag Herman Ik heb mij knus geïnstalleerd in mijn keuken met de obligatoire koffie en drie katten die me gezelschap houden en klassieke muziek die me begeleidt bij het schrijven naar jou. De ganse wereld is te mijden, Herman, de aardbol is op slot, hij draait...

Beste Meester,  Zo werd je benoemd bij ons aan huis.Als kind heb ik vele uren op je schoot gezeten aan je raam in Beersel, welke sprookjes je me toen vertelde weet ik niet meer.Maar de resonantie van je stem weerklonk nog in mijn geest toen we bij de sluiting van...

Geachte meneer T. U heeft ze gekend, de roerige jaren twintig. U was al een wonderkind van veertig toen die gouden tijd aanbrak. Het interbellum deed mensen weer dromen, al zou ook die zeepbubbel snel doorprikt worden. Honderd jaar later is het hedendaagse equivalent...

Eigenlijk kijk ik in deze Corona-tijden meer naar binnen dan naar buiten. Buiten was ik maar al te graag in pre-Corona tijden.Maar met nu zo veel thuis te zijn heb ik de charme van ons huis herontdekt en gesmaakt.Het besef drong nog eens goed door waarom wij precies...

“In het sanatorium staarden mijn medepatiënten meestentijds naar het plafond. Tv en computer waren in die oorlogsjaren nog niet voorhanden. De tuberculose tastte niet alleen hun organen aan maar wiste door het gedwongen verblijf in het herstellingsoord ook een deel...

Geachte heer Teirlinck,  Achter glas zit ik, wanneer ik naar de buitenwereld kijk: de hemel kleurt oranje, onder het lichte blauw dat de wereld al wekenlang in zijn greep houdt. Er is geen verkoeling voor de Aarde, er zijn alleen verschroeiende stralen van de...

Beste heer Teirlinck, Ik breng u graag een verhaaltje door de ruit: Het is een zonnige dag en door het raam van zijn woonkamer kan Alex de wind als een volleerde ballerina zien dansen doorheen de graanvelden. Niets kan doen vermoeden dat vandaag ‘zo’ een dag zou...

6 mei 2020 Herman, kijk dan toch. Zie je hoe voor het grote witte huis enkele moeders met hun kinderen verzamelen? Zie je hoe ze door de inachtname van de social distancing, de gebruikelijke anderhalve meter afstand tussen personen die niet onder hetzelfde dak wonen,...

Aan Nathalie P., 1906 - 2002en Raymond L., 1927 – 2020 De laatste jaren dat je in dit huis vooral van herinneringen leefde, nog vooraleer je verhuisde naar woonzorgcentrum Paradijs, ontging jou weinig van onze straat. Je had de tijd. Jouw man was al naar zijn hemel...

Beste Herman, Hoeveel symboliek huist er in het annuleren van het spektakel “Carmina Burana” dat voorzien was voor vrijdag 13 maart in Gent? Hoeveel symboliek huist er in “Dat feestje gaat niet door!” als onze vriendinnenafspraak op de vooravond van de lockdown in het...

Beste heer Teirlinck,Een privé park. Dat noemen de immer positieve immomarketeers wat ik zie vanuit mijn venster. Een grote, driehoekige groene long afgebakend door drie appartementsgebouwen, elk drie- of vierhoog.Naast en door het gebladerte van hoge bomen en vanaf...

Een man en een vrouwbouwjaar1951 en 1952 babyboomers vandaag onverwacht de kwetsbare generatie. Opgegroeidmet analoge technologie wordenzenupeilloosbezorgd over de kwetsbaarheidvan zichzelfenvan hun schutkring. De voorbije dagenal surfendop de digitale golven...

Cyriel is jarig.Niet bepaald een reden om langer dan gewoonlijk in bed te blijven liggen. Op je negentigste wil je liever niet nog tijd verliezen. Hij staat op, zet koffie en eet een boterham met smeerkaas.De deurbel dingdongt. Voor de deur een mandje en op veilige...

Voor H.T. Rosa – Roosje noemde ik haar soms met de nodige ironie –, net voor een jaar overleden, ‘t ging snel, die overbuurvrouw van me. Van achter de gordijntjes van haar ‘keukske’ in haar zwarte legoblokken huisje hield ze de hele straat in het oog. Zij zag en wist...

‘GANG EEN WIT LAKEN UIT!’ staat er in zwarte drukletters op een strookje papier dat iemand onder mijn voordeur heeft geschoven. Ik schrik even van de ongewone post. Maar die eerste letter, die schrijffout ontkracht het dreigement nog voor het is gelanceerd. Het heeft...

In het rode straatje van één of andere grote stad sta ik achter mijn venster. Als Roze Marie ga ik door het leven, omdat ik altijd roos draag. Roze Marie van het rode straatje, zo noemen ze mij. Het regent pijpenstelen, de sfeer is droef. Het is coronatijd. Ik ben...

Beste Herman Teirlinck Ik kijk door mijn raam en zie de ingesloten tuintjes van mijn buren, mijn eigen tuintje waar een rododendronstruik nog in bloei staat en warm paars kleurt. IJverige bijen en een hommel zijn druk in de weer. Een zeer hoge berkenboom in de buurt...

Vrijdag 22 mei, 2020 Het rolluik ratelt zoals het dat al eenenzestig jaar doet, langer dan ik, langer dan ik het bedien, langer dan het van mij is, van ons. Ons. Een "ons" sinds meer dan veertig jaar, alledaags en uitzonderlijk, vertrouwd en nooit gewend."Ons" is oud...

In onze landelijke gemeente in West-Vlaanderen wonen wij in een typische wijk, de Knotwilgenwijk. Robuuste knotwilgen omzomen de enkele groenruimtes die her en der verspreid liggen.Als ik door mijn terrasraam kijk, zie ik een mastodont van een treurwilg die zijn fijne...

Bij mijn venster zie ik verschillende situaties. Het is raar. Ik zie, bijvoorbeeld, duiven in cirkels vliegen. Ik weet niet naar waar ze gaan. Ik denk dat ze misschien een doel hebben, zoals belangrijke berichten over de oplossing voor het coronavirus sturen, maar dan...

Mijnheer Teirlinck, Weet u dat er niet veel schrijvers zijn uit de Vlaamse literaire wereld die ik vol eerbied aanspreek met Mijnheer? Naast u denk ik aan Louis Paul Boon, Clem Schouwenaars en dichter Paul van Ostaijen. Of dat lijstje volledig is? Wie zal het zeggen....

Mei 2020 Beste Herman Teirlinck, Het is een prachtige lenteavond in mei, ik kijk door het venster van mijn woonkamer in Luxemburg en denk aan de surreële, verontrustende weken die begonnen in maart van dit jaar, en die mij zoveel schoonheid, magie en pijn hebben...

Geachte heer Teirlinck, Ik zit voor het raam en ik wil op mijn fiets springen om te kijken of de wereld nog bestaat.Ik rij langs de rivier. En ja, de wereld bestaat nog. Overal huppelen verliefde konijntjes. Zelfs de populieren lijken de lucht te willen knuffelen met...

Laat je besmetten Nooit eerder kwamen zo veel mensen bij me binnenkijken in huis, dan tijdens deze coronadagen. Nooit eerder vond ik zo veel wederzijdse erkenning bij bekenden en onbekenden, dichtbij of aan de andere kant van de wereldbol. Onze bubbel in lijfelijke...

Ik sta op een imaginair balkon en kijk de straat in. De zon herhaalt haar dagelijkse afdaling waardoor ze een oranje gloed over de huizen neerwerpt. Het is cliché, maar wel mooi om te zien.Beneden boent een vrouw haar ramen. Ook zij doet dit dagelijks, al weet niemand...

Geachte heer Teirlinck Of, zoals de jongeren in 2020 dit formuleren: “Beste Herman” Als ik uit mijn raam kijk zie ik een explosie van frisgroen, mooi gefilterd zonlicht door het gebladerte van bomen en struiken en hier en daar een kleurvlek: het paars van sieruien,...

Onder de Kersenbloesem Dit jaar kwam de lente vroeg in onze straat. In straatjaren gemeten is onze straat een jonkie in de lente van haar leven. Kaarsrecht en breed in de schouders. Nergens pokdalig, op dat ene putje na, waar het gestolde asfalt bij het laatste...

Waarde Herman Teirlinck,   Zonnegoud verguldt de randen van hortensiaranken die langs de raamposten omhoogklimmen. Vader merel hupt erin rond, op zoek naar een smakelijk insect voor zijn kroost terwijl moeder geduldig op het nest zit te wachten ergens in één van...

Herman, vanuit mijn raam kijk ik uit op een ondergrondse afvalcontainer. Ik zie een moeder endochter lopen, de laatste heeft een vuilniszak bij zich. Ze opent de container, trekt aan de hendelen de zak wordt verzwolgen. Elke dag komen ze voorbij, zelfs het vuilnis...

Geachte Heer Teirlinck, In de dagen dat de tijd zijn traagheid had heroverd en onze manier van kijken enige weidsheid gunde, waren wij getuige – een gelukkige getuige – van een wonderbaarlijke gebeurtenis in onze tuin. U mag het ons niet kwalijk nemen dat we daarover...

Dag Herman Dag (be)leeftijdgenoot Waarschijnlijk frons je nu al je erudiete wenkbrauwen maar sta me toe mij nader te verklaren. Momenteel ben ik zesenzestig jaar oud. Snel speurwerk leverde me op dat jij op het einde van de Tweede Wereldoorlog ook zesenzestig jaar op...

Ongeziene gast Mijn raam op het bos, een veilige havenmijn schip aangemeerd, zetel aan de kadeonbesmet in een onwezenlijk stille wereldalles en iedereen stilgezet door stijgendecoronacijfers en bijwijlen afvlakkende lijnen. Mijn raam op het bos, mijmeren...

Het jaar 2020 neemt een start met het coronavirus in China, onheilspellende berichten bereiken ons. Als een tsunami is Noord-Italië aan de beurt en gans Europa volgt, het is plots geen ver-van-mijn-bed-show meer. Wereldwijd zet het virus zijn tentakels uit en plots...

Geachte heer Teirlinck, Ik kijk uit op de achtergevel van oude huizen in een straat die parallel loopt met mijn straat. Daartussen een bont mengsel van stadstuintjes, mooi getrimde, slordige, overwoekerde, tuintjes met een ziel, altijd vol levenskracht in de lente....

Voor Herman Teirlinck Ik kijk dikwijls uit het raam van mijn werkkamer. De laatste weken nog meer dan vroeger. Mijn werkkamer, ik kan niet zeggen mijn studeerkamer of bureau.  Ik naai hier, schilder hier, zit hier achter mijn computerscherm iets te doen of mijn tijd...

Seringen bloeden op het vergane gras gedroomde zonnedauw scharniert een egeljong tussen haar lippen in een wreed moment van honger blootsvoets lopen heggemussen een rondje hindernissenparcours scharrelen worst met appelmoes kippen zonder kop mijn zwarte blackie loenst...

dinsdag 5 mei 2020 Geachte meneer Teirlinck Ik ken u niet en u kent mij al zeker niet. Uw naam ken ik natuurlijk wel want die hebt u aan een gerenommeerde theaterschool gegeven. Daaruit leid ik af dat u een gerenommeerd man bent. Ik zag u eens op televisie, het was in...

Dag Herman, De zon piept door helle blauwe slierten en dat roept romantiek bij mij op.Ik denk vooral aan mijn twee geliefde wezens, mijn moeder en echtgenootdie ik moest afgeven in amper drie maanden tijd.Zoiets kruipt niet in je koude kleren.Het zal nooit meer zijn...

Rolmeter Op een zondagochtend zit ik aan de keukentafel, al ben ik even niet meer zeker dat het zondagochtend is. Op een zondagochtend zit ik dus waarschijnlijk aan de keukentafel het weer in de gaten te houden. Mijn blik speurt de hemel af, op zoek naar de eerste...

Geachte heer Teirlinck, Nu een periode van grijs en regen is aangebroken, leven we pas echt tussen vier muren. Een nieuwe fase in het corona-tijdperk: de tuin is zelfs geen optie meer. Passanten en auto’s breken het zicht op de gevel aan de overkant. Een gevel op...

"Stel je voor: je ontwaakt en alles is twintig maal kleiner dan gisteren: de aarde, planten, dieren, mensen,huizen, voorwerpen...alles. Het zal pas zichtbaar zijn als bijvoorbeeld één rataan deze verandering is ontsnapt, en ons, ter inlichting, op de schouders tikt."...

Er passeren opvallend veel wandelaars wanneer ik die middag in hartje maart gezapig mijn geslepen potlood ter hand neem. Ze lopen rondkijkend en luid pratend in het midden van de autoluwe straat. Het huis is geregeld onderwerp van hun blikveld en gesprek. Wat de...

Voor mijn venster vloeit de Dijle. Meestal stopt mijn blik daar. Aan de andere kant van de oever ligt de Dossinkazerne. Links de moderne Memorial, rechts het witte, oude gebouw. Tussenin springt een verkeerslicht soms op rood. Aan de kazerne staan stellingen. Ze...

Samen met mijn kater zit ik achter een frisgewassen tralies van glas. De wereld ging op slot, alweer vijftig dagen geleden. Het nieuwe gewoon. De anderhalvemetermaatschappij en burgerzin zijn begrippen geworden die we dagelijks lezen in de krant. Een gemeten geweten....

                                             ...

                                             ...

voor D.V.D., En het werd lente. De stad had moeten ontploffen maar bleef liggen in haar roerloosheid. Men hing witte lakens uit de ramen om met hun onbevlektheid deze wedergeboorte te logenstraffen. In een staat van uitzondering worden zelfs de eigen lichaamssappen...

Ik heb de slechte gewoonte om me bij momenten voor mijn raam te zetten en naar de overkant te kijken. Soms verbeeld ik me in een rolstoel te zitten met één been in een gipsen cocon wachtend op die versmachtende zoen van Grace Kelly, maar weet hoe dramatisch het is to...

Vorig jaar, Herman, in 2019, gaven we onze houten tuintafel met tien tuinstoelen aan onze buren. We werden te oud – en we waren het beu – om elk voorjaar het hout af te schuren en opnieuw te oliën. Onze jonge buren waren blij en gaven ons in ruil een schattig...

Dat wil ik nu niet meer. Al lang niet meer. Iedereen die dit nog wenst mag in de linkerrij gaan staan. Iedereen met reële verwachtingen: Volg mij! Maar wees gewaarschuwd: ik beloof niets, zelfs niet dat het gaat tegenvallen, al zal het dat wel. Ik geloof niets,...

Om op de beste manier naar mezelf te kijken sluit ik vaak mijn ogen. Niet dat het mij aan moed ontbreekt om naar de werkelijkheid te kijken, naar de feitelijke wereld met zijn rare kostuum.    Eerder in een bui van nederigheid. De ogen sluiten is een vorm van klein...

Uit mijn raam zie ik de oude pomp. Destijds verstandig naast de deur geplaatst door de boeren zodat ze gemakkelijk water bij de hand hadden. De koeien- en varkensstal was gewoon in huis en die beesten hadden veel drinken nodig. Pompen is nu zinloos. Bij de restauratie...

Uitzicht op een weids landschap. Met verre velden als het kan, en oude bomen. Ik hoef het niet te bezitten, maar ik wil er graag naar kunnen kijken. Wat open ruimte en uitzicht op een wijde hemel is ook al heel wat, in de stad. Om grenzen te verleggen. Voor even...

Geachte Heer Teirlinck, beste Herman Voor mij ben je altijd meer dan een man, een naam geweest. Je naam werd verbonden aan een instituut, een huis en een gebouw waar ik nooit kwam. Maar die ik ken uit de media. Net datzelfde denk ik over dit vreselijke coronavirus dat...

‘t Is lentegroen genoeg,voor honderdduizend oogen;eilaas, ‘k en hebbe er ik,o grondig groene zee,maar twee:wie kander moedeloos,den dwang mij doen gedoogenvan ’t geen mij tegenhoudtnen tocht in al dat groente doen? Het is donderdag 12 maart 2020. Bij Theater Tinnenpot...

Mijn venster op de wereld kijkt uit op een wei waar voor de dood van de boer, koeien graasden, ganzen paarden (liefst midden op straat), waar ze niet doodgereden werden door geduldige chauffeurs, maar later opgegeten werden door de vos. Door de bomen van de oprijlaan...

Ik wou dat ik mijn kat was. Ik kijk door de dubbele terrasdeur naar buiten en zie haar liggen. Languit genietend in de zon. Nog triomfantelijk gloriërend over de eerste muis die ze ooit ving, eergisteren, en die ik tevergeefs probeerde te redden. Ik wou dat ik mijn...

Geachte heer Teirlinck, Beste Herman, Het fijne gevelbrede raam voor onze dagelijkse uitkijk werd geplaatst in 1953. Het kijkt uit op een gebouw waar u nauw aan verbonden bent. Uit de aan elkaars overkant gelegen gevels blijkt de ervaren intelligentie van de...

Dag drie. Dashur. De meer dan 4600 jaar oude geknikte piramide van farao Snefru is al enkele maanden open voor publiek. Tijdens de minutieuze voorbereidingen van deze trip heb ik enkele claustrofobische verslagen opgespoord. Plat op de buik over losse balken en keien...

Dag Herman, Vandaag geven veel meer vensters ons een blik op de wereld dan in 1964. Er zijn nog steeds grote vensters die 24/7 live uitzenden. In deze vreemde lente was het ontluiken van de witte bloemen van de grote seringenboom nooit eerder zo fascinerend. De tuin...

1 mei 2020 Brief aan Jozef, mijn echtgenoot, trouwe Teirlinck-fan Beste Jozef, Gewoonlijk, als ik wat nieuws heb, vertel ik het jou alvorens in bed te gaan. Dat had ik je beloofd. Allerlei daagse dingen. Ik wil het allemaal weten, zei je. Maar wat ik je nu wil...

Sombere nanoenlucht. Wind jaagt achter een kudde wolken als een speelse hond. Ik schrik op van het tikken van de eerste hagel op het glas. Prille vruchtjes van de kerselaar bij de buur buigen deemoedig onder het striemend geweld. De laatste bloem van de magnolia bij...

Dinsdag 5 mei 2020 Ik kijk.Niet dat ik ervoor niet keek.Maar ik kijk anders. Langer. Niet toevallig, maar bewust. Omdat ik wil registreren, onthouden, herinneren. Het vreemde, het unieke, het onbevattelijke, het mooie dat ik zie. Vatten wil ik ze, de tijd die ook...

Beste Herman Teirlinck Als ik door het badkamerraam kijk zie ik het meest. Bomen waar vogels in- en uit vliegen met een bewegingsplezier dat ik nooit heb gekend. De zon die de kant van zijn ondergang opzoekt, om morgenvroeg weer op te staan. In een ver tuintje wappert...

Ik sta achter het raam en kijk uit op een half uitbloeiende prunus. Achter de roze blaadjes ligt een vogelnest verscholen. Witte wolken wuiven voorbij tussen een blauwe lucht. Daarin tekent een verre vogel zijn naam. Ik krijg vleugels die klapwieken op een leeg veld....

Geachte Herman Teirlinck Het is vandaag donderdag 7 mei 2020. Ik zit in huis, kijk uit het raam. Een mooie lentedag. Wat een lief zacht seizoen toch. Bloemen kleuren de huid van aarde. Vogels zingen liedjes in de armen van bomen. Hemelsblauwe lucht. Een enkel wolkje....