ergens nemen de vogels het over
pikken de laatste sporen
mens
– peuk, pamper, blik – 
van
tussen
zand, duingras, lamsoor, zeekraal

ergens scheurt een vlies
knakt een schouder
uit het blad
de kom geplukt
in snavel

verteerd, rot, voorbij

hoe zou dat zijn
en wat verloren
als wij kruimelen van zand naar as

een fluitconcert
dat staat vast
kraaiend cirkelend boven dit blad