Dag Herman U bent een Grote Mijnheer. Neem dat maar op de letter. Ik heb u nooit gekend, dus om met u te spreken, moet ik eerst bij mijn venster geraken, moet ik op mijn bed en op mijn tenen staan – ze zijn al blauw uitgestort van bloedweerspannigheid – en me...
In een stad zegeviert de verticaliteit. Ik woon aan een pleintje met daarachter een stuk spoorweg. Hij ligt zo’n vijf meter lager dan mijn appartement. Het is de toegang tot een oud rangeerstation. De sporen, ik tel er een stuk of tien, trekken roestige horizontale...
Wat ik door het venster zie, Herman ? Het verkeerde deel van de straat! Dat klinkt misschien wat bruut. Maar daarover zo dadelijk meer. Laat me even het raam openen. Hoor je het? Stilte, vogelgezang, een paar stemmen en het geritsel van de wind in de bladeren en dan...
Ha die Herman, Ja, laat ik vrolijk beginnen. Tja, we kunnen wel met z’n allen in een quarantaine dip gaan zitten maar dat schiet niet op hé. Net zoals de afgelopen drie maanden ook niet bepaald opschoten. Hemeltjelief, wat kan tijd tergend langzaam gaan als er ook in...
Beste Herman, ik stuur je de pennenvrucht van wat ik zie en voel op de vroege ochtend van 26 april 2020. De dag trekt zich op aan de eerste zonnestralen die nog diffuus, haast twijfelachtig, de contouren van mijn blikveld tekenen. Het licht is van een onbestemde kleur...
Lieve Herman,Terwijl ik dit schrijf, zwaait de zon langzaam door de treurwilg die naast de tuin van mijn ouders woont. Ik heb het altijd een mooie boom gevonden. Een mooie, krachtige boom die er altijd geweest is...
Recent Comments