Iets voorbijde blauwe regenin de schaduwvan de molensteen het voederplankjevoor de merelsvoor kerst getimmerddoor mijn pa vanuit de keuken het vensterkijk iknet als ooit mijn moedernaar de vogels als het even druk isin het...
Mechelen, mei 2020 Herman, vriend, Mijn dak zit vol met duiven. De scholen zijn al meer dan twee maanden dicht en die beesten staan te feesten alsof er niets aan de hand is. Koeren en huiven, dag in dag uit, tikkertje op het dak en de mannetjes maar waaieren en de...
In het rode straatje van één of andere grote stad sta ik achter mijn venster. Als Roze Marie ga ik door het leven, omdat ik altijd roos draag. Roze Marie van het rode straatje, zo noemen ze mij. Het regent pijpenstelen, de sfeer is droef. Het is coronatijd. Ik ben...
Beste Herman Teirlinck Ik kijk door mijn raam en zie de ingesloten tuintjes van mijn buren, mijn eigen tuintje waar een rododendronstruik nog in bloei staat en warm paars kleurt. IJverige bijen en een hommel zijn druk in de weer. Een zeer hoge berkenboom in de buurt...
een beeld als dit hapert niet in de weerhaken van de tijd er is alleen ochtend een stoel bloemen en een boom alleen zonlicht dat uit een stoel de schaduw knipt van een stoel en voelbaar in beeld de zachte volheid van de lucht tegen het middaguur in windloze warmte...
Vrijdag 22 mei, 2020 Het rolluik ratelt zoals het dat al eenenzestig jaar doet, langer dan ik, langer dan ik het bedien, langer dan het van mij is, van ons. Ons. Een “ons” sinds meer dan veertig jaar, alledaags en uitzonderlijk, vertrouwd en nooit...
Recent Comments